کامران شیردل؛ فیلمسازی به دنبال حقیقت
تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۹۴۹۳۴
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، خسرو دهقان نویسنده و منتقد سینما درابتدای صحبتهای خود با بیان اینکه «من طرفدار آن گروهی نیستم که میگویند به خود اثر باید توجه داشت و نه سازنده آن» گفت: یک اثر حاصل اندیشه و تفکر است به همین دلیل باید ابتدا درباره خود سازنده، زندگی و سپس به تحصیلات و فیلمها گفته شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در ادامه درباره کامران شیردل بیان داشت: شیردل مثل کوه یخ است بنابر این شناخت از او آنچه که عیان است کم است و وقتی از او نام میبریم شاید یکی دو فیلم را به یاد میآوریم این در حالی که او بیش از صد فیلم دارد که حدود ۲۰ اثر آن مستند و بقیه آثار و فیلمهای او صنعتی است، اما همگی بسیار ارزشمند هستند. او اکنون ۸۴ ساله است و پدر و مادر تحصیل کردهای داشته و یکی از دلایل ورود او به حوزه صنعت این بوده که پدرش کارخانه قند داشته و او با پدر به این مکان رفت و آمد داشت. پدرش دوست داشت او مهندس شود، اما او وارد سینما شد.
این منتقد سینما ادامه داد: شیردل از هنرمندان بیحاشیه است و یکی از استثناییترین فیلمسازانی است که محصول عشق و غریزه نیست بلکه محصول درس و دانشگاه است. قبل از ورود به دانشگاه دستی بر نقد هم داشته و وقتی ۱۸ ساله بود پدرش او را برای تحصیل معماری به ایتالیا فرستاد، اما مهندسی را کنار میگذارد و به دنبال سینما میرود و در مدرسه سینمایی رم تحصیل میکند و برای فارغ التحصیلی مستند «آینهها» را میسازد.
دهقان با اشاره به تاثیرات تحصیل در ایتالیا بر روی این هنرمند گفت: در روزگاری که او به تحصیل میکرد جنگ جهانی دوم تمام شده بود، اما اثراتش باقی مانده بود. او با بزرگانی مانند فلینی و خیلیهای دیگر همنشین بود و نئورئالیسم را آموخت. در آن زمان فقر، بیکاری، بیچارگی زیاد بود به همین دلیل در ان دوران موضوع فیلمها بیشتر مردم عادی بود و از طرف دیگر، چون ذهن فیلمسازان ایتالیایی دنبال حقیقت بود، رئالیسم مورد توجه قرار گرفت و مکتب جدیدی به نام نئورئالیسم شکل گرفت که میخواست بگوید ما بیشتر به واقعیت توجه میکنیم و به مردم فرودست میپردازیم. کامران شیردل در این فضا به سمت مردم میرود از سمت دیگر تجهیزات هم از حالت ثابت به دوربینهای روی دست تبدیل میشود. البته باید در نظر داشته باشیم که اگر کامران شیردل به کشور دیگری میرفت قطعا فضای فیلمهایش متفاوت میشد.
دهقان به تنوع فیلمهای کامران شیردل اشاره کرد و توضیح داد: او یک فیلم داستانی به نام «صبح روز چهارم» با سرمایه خودش ساخت که فروش زیادی نداشت و بعد از آن وارد مستند میشود و بعد هم از او دعوت میشود و وارد کارخانه پیکان میشود که مسیر زندگی او تغییر میکند.
وی ادامه داد: در نئورئالیسم استادانش میگفتند برای این مکتب نباید به سراغ مستند بروید و باید فیلم داستانی بسازید، اما کامران شیردل به این راه کشیده شد و از او خواسته شد تا مستند بسازد. باید به این موضوع توجه کرد که پشت نئورئالیسم حقیقتیابی است. علت اینکه در «اون شب که بارون اومد» به جای آن، اون در نظر گرفته شده این است که شیردل قصد داشته به مخاطب عام نزدیک شود. «وریسم» یک مکتب در ایتالیا است و در آن باز هم تاکید بر این است که حقیقت ناب در این مکتب است و ریشه حقیقتیابیِ نئورئالیسم است. باید به این نکته اشاره کرد که دوران رسمی نئورئالیسم تمام میشود، اما جسته و گریخته راهش در دیگر کشورها ادامه پیدا میکند.
دهقان درباره نوع فیلمسازی و مستندسازیهای این هنرمند نیز گفت: شیردل در فیلمهایش تاکیدها و تکرارهای بسیاری دارد و این تکرار بخشی از ساختمان اصلی فیلمهای او است تا آنجا که حتی به یک موضوع کوچک بسیار تاکید میکند.
وی افزود: او در فیلم پیکان کار عجیبی انجام داده است و در این اثر صدایی جز چرخدندههای پیکان شنیده نمیشود و مانند موسیقی فیلم میشود و مودبانه نه تعریف میکند از کسی و نه کسی را تخریب میکند و در واقع او نمیتوانست با آن سیستم درگیر شود و بسیار زیرکانه با شرایط برخورد میکرده است.
در نمایش مستندهای کامران شیردل در موزه سینما که توسط فیلمخانه ملی ایران اصلاح و مرمت شده است ژرژ پطروسی، لیلی گلستان، حسن آقاکریمی و اعضا باشگاه مخاطبان موزه سینما حضور داشتند.
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: منتقد سینما فیلم سینمایی کامران شیردل فیلم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۹۴۹۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تندیسهای طلایی در دست راویان حقیقت
جشنوارهها عموما عامل انگیزشی بسیار قوی برای تولیدکنندگان آثار رسانه ای، هنری و پژوهشی هستند که این تولید کنندگان تلاش دارند تا علاوه بر محک خود در بستر جشنواره با تنوع تولید و اندیشه و دیدگاههای متفاوت نیز در موضوعات مورد علاقه خود بیشتر آشنا شوند و بر وجوه آموزشی موجود در جشنوارهها در کنار مباحث رقابتی توجه دارند.
امروز، معاونت صدای رسانه ملی به مأمن و مرکز مهم در زمینه مستندسازی تبدیل شده و حامی جدی مستندسازان است. مروری بر آثار ارائه شده در این دوره از جشنواره پژواک و اذعان داوران در این عرصه به خوبی اثبات میکند بسیاری از برنامه سازان پیشکسوت و جوان در حوزه مستندسازی آثار فاخر و تأثیرگذاری را ساخته و به سراغ سوژههای ناب برای مستندسازی رفتند.
جشنواره مستند رادیویی پژواک محملی شده تا قالب مستندسازی در رادیو احیا شود و مستندسازان رادیویی در فضایی سالم با یکدیگر رقابت کنند. همچنین در سایر شبکهها نیز فضای مناسبی برای پخش آثار شاخص و برتر مستند ایجاد کرده است. نتیجه این است که امروز، برنامههای مستندمحور رادیو، پرشنونده هستند و به واسطه رادیو، مستندها جایگاه ویژهای نزد ذائقه مردم یافته است.
از سوی دیگر جشنواره پژواک فرصتی فراهم کرده تا مردم هم در این جشنواره سهمی داشته باشند. هدف از این بخش، افزایش تعامل میان برنامه سازان و مخاطبان و از سوی دیگر شناسایی افراد مستعد در این حوزه است. همچنین آثار قابل داوری در بخش مردمی نسبت به دورههای گذشته به لحاظ کمی و کیفی رشد داشته و این نشان میدهد مردم علاقمند به این قالب از برنامه سازی هستند. ضمن این که در حوزه مردمی سعی شده گونههای راحت مستند (مستند روایی و گزارشی) گذاشته شود تا علاقمندان به این عرصه وارد میدان شوند. بخش مردمی جشنواره پژواک در راستای نگاه تحولی معاونت صدا مبنی بر راه اندازی نهضت تولیدات مردمی است که این نگاه به جد دنبال میشود.
در واقع ایجاد فضای تعاملی میان مردم و مستندسازان و احترام به نظر و علاقه شنوندگان رادیو هم از دیگر مزیتهای این رویداد است. جشنواره مستند پژواک نیز همچون بسیاری دیگر از جشنوارههای رادیو با مشارکت عموم مردم برگزار میشود. به این ترتیب که برای همه مردم این امکان فراهم شد تا بهترین فیلمهای مستند از نگاه خود را انتخاب و در این جشنواره شرکت دهند. بدون تردید نظرات مردمی نیز به تقویت فعالیت رادیو در زمینه تولید و پخش آثار مستند کمک میکند.
از سوی دیگر دوری از کلیشههای رایج، خلق و اجرای طرحهای نو، تحولی عمیق در محتوا و اضافه شدن بخشهای ویژه همچون وعده صادق و... حاصل توجه جشنواره پژواک در سومین دوره است.
مراسم افتتاحیه این جشنواره همزمان با سالروز ۸۴ سالگی رادیو برپا شد و برگزیدگان بخشهای برنامههای مستمر، مستندهای مستمر، مشاغل و مستندنگاری اعلام شدند. اکنون که به روزهای اختتامیه نزدیک میشویم، قرار است برگزیدگان راویان حقیقت در بخشهای اصلی، ویژه و مردمی اعلام شود و تندیسهای طلایی در دستان راویان حقیقت در رادیو قرار بگیرد.